Marchew z uwagi na dużą skłonność do gromadzenia azotanów i azotynów wymaga sporządzenia dokładnego planu nawożenia. Powinno ono uwzględniać termin zbioru roślin oraz ostatnie zabiegi nawożenia. W uprawie marchwi i pietruszki pamiętać należy o fosforze, który pozytywnie wpływa na rozwój systemu korzeniowego, wigor roślin oraz uczestniczy w procesach energetycznych. Niedobór fosforu może doprowadzić do zahamowania wzrostu. Marchew wykazuje również duże wymagania co do wapnia, jednak uprawa na stanowiskach świeżo wapnowanych nie jest wskazana. Młode rośliny w fazie 4-8 liści są bardzo wrażliwe na niedobór tego składnika, co w konsekwencji może doprowadzić do rozwoju zgnilizny twardzikowej. W uprawie marchwi i pietruszki bardzo ważny jest bor. Wpływa on bezpośrednio na jakość korzeni, jest nieodzownie połączony z wapniem oraz odpowiada za wiązanie go w ścianach komórkowych. Jego deficyt może doprowadzić do ciemnienia skórki, zamierania stożka wzrostu oraz pękania korzeni spichrzowych. Miedź i cynk są także niezastąpionym ogniwem w uprawie powyższych gatunków. Mikroskładniki te odpowiadają za prawidłową barwę liści i korzeni oraz prawidłowy przebieg fotosyntezy. Niedobory powodują przejaśnienia liści, a także brak jędrności korzenia. Mangan jest składnikiem intensyfikującym pobieranie fosforu. Jego niedostatek osłabia wzrost roślin i potencjał plonotwórczy. Ważną funkcją manganu jest redukcja azotanów. Podnosi również zdolność warzyw do zamrażania. Nawożenie dolistne w przypadku marchwi i pietruszki znacząco wpływa na wielkość i jakość plonu, jego parametry oraz wartość przechowalniczą.